باغبانی چون نظر در باغ کرد                                 دید چون دزدان بباغ خود سه مرد

یک فقیه و یک شریف و صوفیی                              هر یکی شوخی بدی لا یوفیی

گفت با اینها مرا صد حجتست                                  لیک جمع‌اند و جماعت قوتست

آمد از حق سوی موسی این عتاب                                کای طلوع ماه دیده تو ز جیب

مشرقت کردم ز نور ایزدی                                        من حقم رنجور گشتم نامدی

گفت سبحانا تو پاکی از زیان                                      این چه رمزست این بکن یا رب بیان

از صحابه خواجه‌ای بیمار شد                            واندر آن بیماریش چون تار شد

مصطفی آمد عیادت سوی او                             چون همه لطف و کرم بد خوی او

در عیادت رفتن تو فایده‌ست                             فایدهٔ آن باز با تو عایده‌ست

شخص خفت و خرس می‌راندش مگس                           وز ستیز آمد مگس زو باز پس

چند بارش راند از روی جوان                                      آن مگس زو باز می‌آمد دوان

خشمگین شد با مگس خرس و برفت                              بر گرفت از کوه سنگی سخت زفت

آن حکیمی گفت دیدم هم تکی                              در بیابان زاغ را با لکلکی

در عجب ماندم بجستم حالشان                              تا چه قدر مشترک یابم نشان

چون شدم نزدیک من حیران و دنگ                      خود بدیدم هر دوان بودند لنگ